ВУЗ: Не указан
Категория: Не указан
Дисциплина: Не указана
Добавлен: 04.02.2024
Просмотров: 335
Скачиваний: 0
ВНИМАНИЕ! Если данный файл нарушает Ваши авторские права, то обязательно сообщите нам.
-
Ғылымның тарихы мен философиясының пәні.
Философия өзінің бойына адам мен әлемнің барлық қыры мен сыры туралы көптеген білімдерді сіңіре алмайды. Өйткені, әлем - шексіз, шетсіз және тұңғиық. Ол туралы білімдер де өте мол және көп мағыналы. Оны философияда, жеке ғылымдар да зерттейді. Адамзат тарихында өзін философ деп атаған бірден-бір ғалым көне грек ойшылы, математигі Пифагор болатын. «Философия» сөзін дәлме-дәл қазақшаға аударсақ «даналыққа құштарлық» деген мағынаны білдіреді. Демек, даналық философиядан жоғары бағаланды, ал философия – оған апаратын жол, сүрлеу. Ғылым адамның – өзін-өзі тануындағы маңызды құбылыс. Оған философиялық талдау жасау оңай емес.
Ғылымның ең негізгі анықтамасы – адам-әлем қарым-қатынасындағы көпжақты, көп мәнді білімдердің салыстырмалы жүйеленген түрі. Яғни, ғылым дегеніміз- белгілі бір сипатта, түрде жүйеленген білім.
Ғылым тарихы – ғылымның қалыптасып, жүріп өткен жолын жан-жақты зерттейді. Ғылымның қалыптасуы туралы әртүрлі пікірлер бар. Зерттеуші Н. Ш. Кузнецова негізінен 5 түрлі пікірді атап көрсетеді:
1) ғылым адамзат қоғамымен бірге туындайды, өйткені ғылыми білімге ұмтылыс адамға о бастан-ақ тән болған.
2) ғылыми білім көне Грекияда пайда болды, өйткені мұнда ғылыми білім бірінші болып негізделді.
3) ХІІ-ХҮІ ғасырларда Батыс Европада пайда болды, себебі мұнда математика мен тәжірибелі ғылымға қызығушылық пісіп-жетілді.
4) ғылым ХҮІ-ХҮІІ ғасырларда қалыстасып , Г.Галилей , И.Кеплер, Х.Гюйгенс, И.Ньютон еңбектерінің арқасында алғашқы математика тіліндегі физикалық теория пайда болды.
5) ғылым ХІХ ғасырдың бірінші ширегінде жоғары білім мен зерттеу жұмыстары біріктірілген уақытта пайда болды.
Ғылым философиясы ғылыми танымның жалпы заңдылықтарын және заман ағымына байланысты онда болып жатқан өзгерістердің табиғатын жан-жақты зерттейді, сараптайды. Ғылым философиясы - ғылымның өзін-өзі тануы. Ғылым тек философия арқылы ғана өзін-өзі тани алады. Ғылым тарихы мен философиясы пәнінің ерекшелігін, қалыптасу заңдылықтарын арнайы зерттеген ғалымдардың қатарына В.С.Степинді, В.П.Кохановскийді, Т.Г.Лешкевичті жатқызуға болады.
2. Ғылымды зерттеудің аспектілері: ғылым философиясы, ғылымтану, ғылым әлеуметтануы, ғылым психологиясы, ғылым этикасы.
Ғылым философиясы. Ғылымды философиялық тұрғыдан зерттеу аса маңызды және ол ғылым мен ғылыми қызметті зерттейтін басқа пәндердің арасында ерекше, басты орын алады. Ғылымды зерттеудің әр түрлі жеке методтары мен арнайы ғылымтану пәндері қаншалықты профессивті және өзекті болғанымен, олар ғылымды философиялық тұрғыдан зерттеудің орнын баса алмайды. Философия ғылымды қоғамдық сананың белгілі бір формасы және адамның дүниеге көзқарасын анықтаушы теориялық сана ретінде, қоршаған ортаға қатынастың типі ретінде сараптайды.
Ғылым социологиясы, әлеуметтануы. Ғылымды идеяның дамуы, танымдық жүйе деп қарастырумен шектелмей, оны қоғамдық өндірістің түрі, әлеуметтік жүйе ретінде түсіну ғылым социологиясының пәнін анықтайды. Ғылым социологиясы ғылымдағы қоғамдық қатынастар және ғылым мен қоғам арасындағы қатынастар жүйесін зерттейді. Ғылымды социологиялық танып-білу үш саланы қамтиды: 1) ғылыми қызметтің ішкі құрылымы, немесе әлеуметтік институт ретіндегі ғылыми қызмет шеңберіндегі қоғамдық қатынастар; 2) ғылым және қоғам, ғылым мен қоғамның басқа компоненттері арасындағы өзара қатынас және өзара байланыс; 3) ғылымдағы адам. Ғылым психологиясы ХХ-ғасырда қарқындап дамыды. Бұл құбылыс кіші ғылымдардан үлкен ғылымдарга көшумен, ғылыми-ізденіс жұмысында ұжымдық принципінің басым бола бастауымен, ғылыми іс-қызметті күшейтудің факторларын ашуга ұмтылумен тығыз байланысты. Қазіргі ғылым ерекше шығармашылық және әлеуметтік жүйе, сондықтан психологиялық факторлардың ғылыми процестің дамуын жеңілдетуге немесе бәсеңдетуге тигізетін әсері мол. Ғылым психологиясы ғалымның білім өндірісінде маңызды рөл атқаратын елестету, шабыттану, интуицим негіздеу және басқа психологиялық қасиеттерін-объектілерін зерттейді. Сонымен қатар, ғылым психологиясы индивидуальдік-шығармашылық құбылыстармен шектелмей, ғылыми ұжымдағы тұлғааралық қатынастардың ғылым процесіне, ғалымдардың интеллектуалдық қызметіне әсері зерттеу объектісі ретінде қарастырады. Ғылым психологиясы қазіргі кезеңде ғылымды зерттеудің маңызды саласына айналып отыр. Ғылым этикасы ғылым дамуының заңдылықтарын, практиканы және ғылымның сапасын көтеруге бағытталған ғылымды басқаруды қажеттіліктерінен туындайды. Моральдық -этикалық факторлар ғалымның ізденістік қызметінің маңызды жағы. Ғылымның өмір сүруінің өзі ғылыми тазалық, әділдік, принципшілдік, ақиқат үшін күрес секілді моральдік қасиеттерсіз мүмкін емес. Ғылымдағы этикалық аспектілер сан қырлы және олар әр түрлі деңгейлерде әр түрлі көрінеді. Мысалға ғалымның өзіне дейінгі ғалымдарға, олардың шығармашылығына, өзінің әріптестеріне, өзінің жолын қуушы шәкірттеріне деген этикалық-моральдық қатынасы.
3. Ғылымның пайда болу алғышарттары
Ғылымның пайда болуы-әр түрлі ғылымдардың дамуы немесе қазіргі ғылыми дүниетанымның тарихы: ғылым бекітетін ғылыми ілімдердің, фактілер мен құбылыстардың, әдіснамалардың, идеялардың, дүниетанымдардың, процестер мен проблемалардың тарихи дамуының көрінісі, олардың әсерін уақыт өте келе байқауға болады[1]. Ғылым, атап айтқанда, ғылыми қауымдастық алған әлем туралы эмпирикалық, теориялық және практикалық білімдердің жиынтығы. Бір жағынан ғылым объективті білімді, ал екінші жағынан оны алу және адамдар пайдалану процесін білдіретіндіктен, ғылымның саналы тарихнамасы тек ой тарихын ғана емес, сонымен бірге жалпы қоғамның даму тарихын да ескеруі керек. Қазіргі ғылымның тарихын зерттеу көптеген сақталған түпнұсқа немесе қайта шығарылған мәтіндерге негізделген. Алайда, "ғылым" және "ғалым" сөздері тек XVIII—XX ғасырларда қолданыла бастады, бұған дейін жаратылыстанушылар өз кәсіптерін "табиғи философия"деп атады. Эмпирикалық зерттеулер ежелгі дәуірден бері белгілі (мысалы, Аристотель мен Теофрастың еңбектері) және ғылыми әдіс орта ғасырларда (мысалы, Ибн аль-Хайсам, аль-Бируни немесе Роджер Бэкон) жасалған болса да, қазіргі ғылымның басталуы жаңа уақытқа, XVI—XVII ғасырларда Батыс Еуропада болған ғылыми революция деп аталатын кезеңге оралады. Ғылыми әдіс қазіргі ғылым үшін соншалықты маңызды деп саналады, сондықтан көптеген ғалымдар мен философтар ғылыми революцияға дейін жасалған жұмыстарды "ғылымға дейінгі"деп санайды. Сондықтан Ғылым тарихшылары ежелгі және орта ғасырлар кезеңін өз зерттеулеріне қосу үшін біздің заманымызға қарағанда ғылымға кеңірек анықтама береді .
4.Ғылым- қазіргі заманғы Қазақстанның экономикалық және әлеуметтік прогресінің негізі.
Қазақстанда ғылыми ой-пікірдің тууы ежелгі замандардан бастау алады. Археологиялық зерттеулер мен жазба деректер бізге Жетісуда, Орталық және Шығыс Қазақстанда 6 – 8, 9 – 11 ғасырларда-ақ болған ежелгі қалалар мен қоныстар мәдениеті туралы деректер береді. Бұл мәдениеттің иелері өз көркемөнерін, қолөнерін және жазуын жасаған жергілікті түркі тайпалары: оғыздар, қарлұқтар, қимақтар, қыпшақтар еді. Орта Азия мен Қазақстанның 8 – 11 ғасырларда араб халифатына кіруіне байланысты өлкеде ислам діні таралып, мәдени өмірде араб мәдениетінің ықпалы күшейе түсті. Батыс Еуропадағы латын тілі сияқты араб тілі халифат аумағында халықаралық әмбебап тілге айналды. 2000 жылы қайта құрылған ҚР Білім және ғылым минстрлігі – ғылым мен ғылыми - техникалық саладағы іс-әрекеттерді жүзеге асыратын, республикалық бюджет есебінен қаржыландырылатын ғылыми-зерттеу бағдарламаларына үйлестіретін бірыңғай мемлекеттік өкілетті орган болып табылады. Министрлікке білім және ғылым мен техника саласында бірыңғай мемлекеттік саясатты қалыптастыру мен жүзеге асыру, кепілдік етілген көлемде ақысыз білім алуды мемлекеттік оқу орындарында қажетті жағдайлармен қамтамасыз ету, ғылым мен техниканы дамытудың басым бағыттарына қорларды шоғырландыру, сондай-ақ, ғылыми және педагогикалық кадрларды аттестациялау мен даярлау міндеті жүктелген. Министрлік қарамағында әр түрлі бағыттағы 130 ғылыми мекеме бар. Ғылыми зерттеулерді ҚР Президенті ұсынған “Қазақстанның тәуелсіз мемлекет ретіндегі қалыптасуы мен дамуы стратегиясы” аясында халықтың рухани мәдениетін түлетуге, сондай-ақ республикадағы өзге де әлеуметтік-экономикалық, экологиялық және ғылыми-техникалыө мәселелерге байланысты өзекті мәселелерді шешуге бағыттауға ерекше назар аударылды. Ғылымды ұйымдастыруды жетілдіру мен ғылыми-техникалық потенциалды дамыту, ғылыми-техникалық саланы мемлекеттік басқарудың бірыңғай жүйесін жасау Қазақстан Республикасының егемендік жолындағы стратегиялық қадамдары болды. Осы мақсатта мемлекет көлемінде ұлттық ғылыми орталықтар құру, академиялық ғылымдарды реформалау, жоғары оқу орындарының ғылыми потенциалын арттыру, республика аймақтарында ғылыми зерттеулерді дамыту, ғылымды ұйымдастырудың жаңа формаларын мемлекеттік қолдау, халықаралық ынтымақтастықты дамыту мәселелеріне байланысты жұмыстар
жүргізілді.
5. Ғылымның рөлі мен өзектілігінің қазіргі заманда артуы: себептері мен алғышарттары
Адам өміріндегі ғылымның орны мен рөлін түсіну осы уақытқа дейін аяқталмаған күрделі процесс. Бұл процесс қиыншылықтар мен қайшылықтардың, талас-тартыстың, күмәнді сұрақтардың, көптеген жаңа мәселелердің пайда болуымен ерекшеленеді. XX ғасырдың 20-шы жылдарында ғана ғылымның мәні мен ерекшеліктерін, оның даму және қолдану механизмдерін қарастыратын, сонымен қатар, ғылымның білім жүйесі, әрі ерекше әлеуметтік институт ретінде даму заңдылықтарын зерттеуге бағытталған «ғылымтану» атты жаңа пән пайда болды.
Ең алдымен, ғылымтанушылардың назар аударған мәселесі - латынша «Sсіеnііа» сөзінің этимологиясы болды, оның мағынасы «білім» дегенді білдіреді. Ал кез келген білімнің ғылым емес екендігі белгілі. Білім - адамзаттың әр қилы тіршілік ету сферасынан: қарапайым өмірден, саясаттан, экономикадан, өнерден тағы басқа жағдайлардан алынады. Ғылым - тәжірибе жүзінде анықталған нақты дәлелдемелер мен логикалық заңдарға сүйенетін қорытындылардың негізінде білім әлемін жасайды. Бул әлемнің субъективті элементі болып саналатын адамзатқа, оның игілікті бағдарына шамалы ғана рөл бөлінеді (бул үшін өнер, мораль, дін бар). Сондықтан бір-бірін толықтыра отырып, мәдениеттің бұл құрамдас бөліктері табиғат пен адамзат арасында байланыстырушы тізбек болып саналады.
қазіргі қоғамдағы ғылымның рөлі әлеуметтік сананың көптеген қабатымен өзара іс-қимыл мәдениеті мен жаңа түрлерін өзінің ерекше мәртебесінің туындауына алып келді жыл сайын артып. күнделікті сана, өнер - Сондықтан, білімге жетекші басқа да іс-ғылыми білім корреляциялық сипаттамалары проблемасы болды. Бұл философиялық проблема үлкен тәжірибелік мәні бар. ғылым ерекшеліктерін ұғыну мәдени процестерді басқару ғылыми әдістерді пайдалану үшін маңызды шарт болып табылады. Бұл интерпретация, сондай-ақ материалдық және рухани, ғылыми, оның әлеуметтік жайландыру талдау үшін қажетті білім, сондай-ақ мәдениет әртүрлі салаларда өзара әрекеттесу ерекшеліктерін зерттеуге, өйткені, тез техникалық прогресс жағдайында ғылым өзі басқаруға көмектеседі заңдар жасау қажет. Осыған байланысты, қоғамдағы ғылымның рөлі өсе жалғастырады.
Қазіргі заманғы білім беру ғылымның рөлі қандай ? ғылыми білімнің көмегімен адам әлемді қабылдайды. қазіргі қоғамдағы ғылымның негізгі рөлі, бұл мүмкін емес, ешқандай нақты білімімен, олар басқару фактісі әлі. зияткерлік жұмыстарымен айналысып адамдардың үлкен санын, және етпейтін айналысатын адамдардың санын азайту: ғылыми білім, әлеуметтік құрылымындағы өзгерістер алып келді. Ғылым Білім арқылы тікелей адамды әсер етеді.
6.Ғылым- білім жүйесі және әлеуметтік институт ретінде.
Ғылым күpдeлі, көп қыpлы әлeyмeттік тapихи құбылыc. Білімдepдің нaқты жүйecі (қapaпaйым жиынтығы eмec) бoлa oтыpып, oл coнымeн біpгe pyхaни өндіpіcтің өзіндік фopмacы жәнe өзіндік ұйымдacтыpyшылық фopмaлapы бap нaқты әлeyмeттік инcтитyт бoлып тaбылaды. Әлeyмeттік инcтитyт peтіндeгі ғылым - бұл aдaмзaттық өpкeниeттің, pyхaни мәдeниeттің ұзaқ дaмyының тapихи өнімі peтіндe әpeкeт eтeтін, өзіндік қapыmһм қaтынac, aдaми қapым-қaтынac, ғылыми-зepттey жұмыcтapын бөлy фopмaлapы мeн ғaлымдapдың caнa нopмacы peтіндe әpeкeт eтeтін әлeyмeттік caнaның жәнe aдaмның іc-әpeкeт caлacының apнaйы, caлыcтыpмaлы түpдe тәyeлcіз ныcaны. Бүгінгі күні жaлпы ғылым дeп aтaлaтын ғылымдapдың мaңызды жиынтығы дaмыды. Қaзіpгі әлeмдe әлeyмeттік ғылымдapдың pөлі мeн мaңызы жaлпығa opтaқ. Coнымeн қaтap, әлeymeттік жәнe ғылыми білімнің дaмyы - біздің күндepіміздің бeлгілepі. Oның төлeм қaбілeттілігі дayлы eмec. Aлaйдa, біp кeздepі қoғaмның білімі ғылымның тaлaптapынa жayaп бepeтін білім peтіндe пaйдa бoлyы үшін ғылыми oйлayдың шынaйы төңкepіcі қaжeт бoлды. Бұл peвoлюция XIII ғacыpдaн бacтaлды. жәнe қoғaм тypaлы білім ғылыми тұpғыдaн зaңды түpдe қaлыптacқaн ХХ ғacыpдa ғaнa aяқтaлды.
7. Ғылымның мәдениеттегі орны: сциентизм және антисциентизм
Сциентизм - қоғамның рухани өмірінде, мәдени жүйесінде ғылым рөлінің абсолютизациясы; мысал ретінде жаратылыс ғылымдары мен математика алынады. Сциентизм (лат. scientia— ілім, ғылым) — ғылым мен оның жетістіктерінің тарихтағы прогрестің басты факторы, қоғамдық әлеуметтік проблемаларды шешудің құралы деп бағамдайтын дүниетаным. Ғылымның, ғылыми ілімдердің (ең алдымен жаратылыстану ғылымдарының, математиканың) мәдениет жүйесіндегі, қоғамның идеялық өміріндегі рөлін абсолюттендіру.
Антицентизм-қарама-қарсы көзқарас. Антицентизм өкілдерінің пікірінше ғылым адамзатқа қарсы, ғылыми-техникалық прогрестің салдары, теріс әсер етеді және ғылым әлеуметтік-экономикалық мәселелерді шешуде әлсіз деп санайды. Осылайша, антисцентизм-бұл ғылымды әлеуметтік институт ретінде де, әлемді танудың бір түрі ретінде де сынайтын дүниетанымдық идеология.
8. Интернализм және экстернализм – ғылым тарихының екі қарама-қарсы концепциясы
Экстернализм-ғылымның тарихнамасы мен даму теориясындағы бағыт, оған сәйкес ғылым білім жүйесі және әлеуметтік институт ретінде әлеуметтік мәдениеттің имманентті, шектеулі бөлігі болып табылады, сондықтан оның тұтастай және ішкі жүйелер жиынтығы ретінде айтарлықтай әсер етеді.