ВУЗ: Не указан
Категория: Не указан
Дисциплина: Не указана
Добавлен: 04.02.2024
Просмотров: 367
Скачиваний: 0
ВНИМАНИЕ! Если данный файл нарушает Ваши авторские права, то обязательно сообщите нам.
Зерттеудің салыстырмалы түрде тар пәні бар, оны егжей-тегжейлі зерттейтін және осылайша жалпы тарихи процесті терең түсінуге ықпал ететін қосалқы тарихи пәндер бар:
— хронология-уақытты есептеу жүйесін зерттейді;
— палеография-қолжазба ескерткіштері және көне хат;
— дипломатика-тарихи актілер;
— нумизматика-монеталар, медальдар, ордендер, ақша жүйелері, сауда тарихы;
— метрология-өлшем-бірліктер жүйесі;
— жалаутану-жалаулар;
— геральдика-елдердің, қалалардың, жекелеген отбасылардың Елтаңбасы;
— сфрагистика-баспа;
— эпиграфия-тастағы, саздағы, металдағы жазулар;
— генеалогия-шығу-тегі;
— топонимика-географиялық атаулардың шығу тегі;
— өлкетану - аймақ, өлке тарихы;
88. Қазақстандағы әлеуметтік және гуманитарлық ғылымдар.
Әлеуметтану ғылыми білімнің дара саласы ретінде біршама кеш қалыптасты. Оның негізін 19 ғасырдың екінші жартысында Огюст Конт пен Герберт Спенсер қалады. «Әлеуметтану» түсінігі алғаш рет француз философы әрі социологы О.Контпен қолданылды. Қоғам мен әлеуметтік өмір жөнінде ғылым ретінде түсіндірілді. Әлеуметтану пәнінің қалыптасауы мен дамуы әлеуметтік қатынастардың өз аспектісінде қарастыратын, көптеген жаңа әлеуметтік концепциялардың пайда болуы арқылы жүзеге асты. Жалпы бұл теориялар өзінің теоретикалық-әдістемелік мағынасы бойынша бір-біріне қайшы келді, бірақ әлеуметтанудың ғылым ретінде тарихи қалыптасуына әр теориялардың ролі айрықша келеді. Әлеуметтануды қоғамдағы әлеметтік қауымдар, қатынас, құрылым, жүйе мен ұйымдардың дамуы жөнінде зерттейтін ғылымы деп белгілейді.
Гуманитарлық білім - адамның әлеуметтік табиғаты жөнінде, сонымен бірге көркем мәдениет негіздері мен оның тілі туралы ғылыми білімдер негізін баяндайтын оқу пәндерінің кешенін қамтитын жалпы білімнің үш құраушысының бірі.
Қазақстанда ғылыми ой-пікірдің тууы ежелгі замандардан бастау алады. Археологиялық зерттеулер мен жазба деректер бізге Жетісуда, Орталық және Шығыс Қазақстанда 6 – 8, 9 – 11 ғасырларда-ақ болған ежелгі қалалар мен қоныстар мәдениеті туралы деректер береді. Бұл мәдениеттің иелері өз көркемөнерін, қолөнерін және жазуын жасаған жергілікті түркі тайпалары: оғыздар, қарлұқтар, қимақтар, қыпшақтар
еді. Орта Азия мен Қазақстанның 8 – 11 ғасырларда араб халифатынакіруінебайланыстыөлкеде ислам дінітаралып, мәдениөмірде араб мәдениетінің ықпалы күшейе түсті. БатысЕуропадағы латынтілісияқты араб тілі халифат аумағындахалықаралықәмбебаптілгеайналды. Алайдажергіліктімәдениет пен тілсақталыпқалды. Араб мәдениетін жасауға жәнедамытуғахалифаттыңбіркездегіарабтаржаулапалғанелдеріненшыққанкөптегенталанттығалымдарыбарыншабелсенеқатысты. Орта ғасырлардағықалаларөздерініңбазарларыменжәнеқолөнершілеріменғанаемес, соныменбіргеақындарымен, ғалымдарымен, суретшілерімен, бай кітапханаларымен, оқуорындарымен де дүниежүзінемәлімболды.
89. Қазіргі заманғы жаһандық өркениеттің әлем дамуына ықпалы және ерекшеліктері
Жаһандану әлемдік дамудың объективті факторларына, Халықаралық еңбек бөлінісінің тереңдеуіне, Көлік және байланыс саласындағы ғылыми-техникалық прогреске байланысты, бұл елдер арасындағы экономикалық қашықтықты қысқартады.
Қазіргі кездегі тиімділігі жоғары телекоммуникация жүйелері пайдаланушыларға нақты уақытта, қай жерде болмасын, ақпарат алуға мүмкіндік береді, бұл тез және оңай шешім қабылдауға, халықаралық капиталды инвестициялауды басқаруға, маркетинг пен өндіріс саласында ынтымақтастық орнатуға мүмкіндік береді. Әлемдік жаһанданудың және ақпаратты интеграциялаудың қазіргі деңгейінде шаруашылық жүргізу тәжірибесі мен технологияларды шетелден беру жылдамдығы айтарлықтай өсуде. Бұрын ішкі ерекшеліктерге байланысты локализацияны сақтаған әлемдік процестердің жаһандануы үшін жағдайлар бар. Мәселен, бірінші сыныптағы жоғары білім енді әлемнің жетекші оқу орындарынан қашықтықта алынуы мүмкін. Әлемдік жаһандану жүріп жатқан жағдайларды негізінен полярланған деп сипаттауға болады. Бұл әсіресе әлемдік жүйеде мүмкіндіктер мен экономикалық күштердің таралуына қатысты. Бұл жағдай қақтығыстарға, проблемаларға, қосымша тәуекелдерге әкелуі мүмкін. Сонымен, жаһандану жағдайында әлемдік экономиканың бірнеше жетекші мемлекеттері тұтыну мен өндірістің үлкен үлесін ешқандай экономикалық немесе саяси қысымсыз басқара алады.
90. А.Морган, Ф.Энгельстің өркениет туралы ілімдері
Морган теориясының өзегі-адамзат дамуының біртұтас прогрессивті жолы туралы үлкен нақты материалда негізделген теория. Шотланд ағартушы философы А. Фергюсоннан кейін Морган үш кезеңнен тұратын тарихты кезең-кезеңмен ұстанды: жабайы, варваризм және өркениет, оның алғашқы екі кезеңі егжей-тегжейлі әзірленді және әрқайсысы үш кезеңге бөлінді (төменгі, орта және жоғары). Жыртқыштық кезеңінде адам іс-әрекетінде аң аулау, балық аулау және жинау басым болды, жеке меншік болмады, теңдік болды. Варваризм кезеңінде егіншілік пен мал шаруашылығы пайда болады, жеке меншік және әлеуметтік иерархия пайда болады. Үшінші кезең-өркениет-мемлекеттің, таптық қоғамның, қалалардың, жазудың және т. б. пайда болуымен байланысты.
Моргановтың кезеңділігі классқа дейінгі қоғамды ғылыми зерттеуге және оның таптық (өркениетті) қоғамға көшуіне негіз болды. Морган әлеуметтік даму барысында бір-бірін алмастыратын екі түбегейлі әр түрлі қоғамдарды ашты: біріншісі уақыт бойынша жеке тұлға мен жеке қатынастарға негізделген (іс жүзінде бұл тұқым туралы); екіншісі территория мен жеке меншікке негізделген және мемлекет болып табылады.
91. М.Барг, М.Вебер, Р.Тейлордың өркениет туралы ойлары
Өркениеттілік деген термин үш түрлі мағынада қолданылады. Кең көлемде алсақ, алғашқы қауымдық құрылыстан таптық қоғамға көшу, ал тар мағынасында – бір қоғамдық формациядан бір формацияға көшу, яғни əрбір елдің өз алдына даму ерекшеліктері болады деген сөз, айталық, Үнді өркениеті, Вавилон өркениеті, т.б. Тағылық құрылымға қарағанда құлдық қоғам көп ілгері дамыды. Мұнда таптар бар, мемлекет пайда болған, жазу қолданылған, тəртіп
орнатылған. Сондықтан, мұны адамның тағылықтан өркениеттілікке көшуі дейді. Бірақ, бұл даму шегі емес. Қоғам одан əрі дами береді. Бұл өркениеттен екінші өркениет жоғары бола бермек: шикі етті жұлып жегеннен гөрі, оны кесіп, пісіріп жеген артық.
Мəдениет пен өркениет бір, олар синонимдер (И. Гердер, Э. Тайлор).
92. Тарихи және қоғамдық үрдісті өркениеттік ұстаным тұрғысынан зерттеу
Өркениет (лат. civilis-азаматтық, мемлекеттік):
-жалпы философиялық мағына-бұл қоршаған ортамен алмасуды өзін-өзі реттеу арқылы оның тұрақтылығы мен өзін-өзі дамыту қабілетін қамтамасыз ететін материя қозғалысының әлеуметтік формасы (ғарыштық құрылғы масштабындағы адамзат өркениеті);
-тарихи-философиялық маңызы-тарихи процестің бірлігі және осы процесс барысында адамзаттың материалдық-техникалық және рухани жетістіктерінің жиынтығы (жер тарихындағы адамзат өркениеті);
-әлеуметтіліктің белгілі бір деңгейіне қол жеткізумен байланысты дүниежүзілік тарихи процестің кезеңі (табиғаттан салыстырмалы Тәуелсіздік, қоғамдық сананың дифференциациясы кезінде өзін-өзі реттеу және өзін-өзі өндіру кезеңі);
-уақыт пен кеңістікте локализацияланған қоғам. Жергілікті өркениеттер-бұл экономикалық, саяси, әлеуметтік және рухани ішкі жүйелер болып табылатын және өмірлік циклдердің заңдарына сәйкес дамитын тұтас жүйелер
Әлеуметтік даму кезеңі ретінде өркениет қоғамның табиғаттан бөлінуімен және қоғам дамуының табиғи және жасанды факторлары арасындағы айырмашылықтардың (қайшылықтарға дейін) пайда болуымен сипатталады. Бұл кезеңде адам өмірінің әлеуметтік факторлары (немесе басқа ақылға қонымды тіршілік) басым болады, ойлауды рационализациялау дамиды. Дамудың бұл кезеңі жасанды өндіргіш күштердің табиғиға қарағанда басым болуымен сипатталады [9].
Өркениеттің белгілері сонымен қатар егіншілік пен қолөнердің дамуын, таптық қоғамды, мемлекеттің, қалалардың, сауданың, жеке меншіктің және ақшаның болуын, монументалды құрылысты, "жеткілікті" дамыған дінді, жазуды және т. б. Қ
93. Өркениет ұстанымның негізгі бағыттары: сызықтық – сатылық өркениеттік парадигма және локалдық өркениеттер теориясы
ӨРКЕНИЕТ (лат. сіvіlіs – азаматтық) – қоғамның материалдық және рухани жетістіктерінің жиынтығы. Ежелгі римдіктер бұл ұғымды “варварлықтар” деп өздері атаған басқа халықтар мен мемлекеттерден айырмашылықтарын көрсету мақсатында қолданған. Олардың түсініктері бойынша “Ө.” азаматтық қоғам, қалалық мәдениет, заңға негізделген басқару тәртібі қалыптасқан рим империясының даму дәрежесін білдірген. Ө. мәдениет ұғымымен тығыз байланысты. Ғасырлар бойы қалыптасқан Ө. пен мәдениет ұғымының мағыналарын төмендегідей топтастыруға болады: 1) мәдениет пен Ө. бір, олар синонимдер (И.Гердер, Э.Тайлор); 2) Ө. – мәдениеттің ақыры, оның “кәрілік” шағы, руханилықтың антиподы (Ж.Ж. Руссо, Ш.Фурье, О.Шпенглер); 3) Ө. – мәдениеттің прогресі, болашаққа бой сермеуі, қоғамның парасаттылық деңгейі (Вольтер, Д.Белл); 4) Ө. – тағылық пен варварлықтан кейінгі тарихи-мәдени саты (Л.Морган); 5) Ө. – этностар мен мемлекеттерге тән мәдениеттің оқшау түрі (А.Тойнби, Н.Я. Данилевский, т.б.); 6) Ө. – мәдениеттің тех. даму деңгейі, оның материалдық жағы. Ағартушылық дәуірінде Ө. әлеум.-мәдени дамуды сипаттау үшін қолданылды. 19 ғ-да Шпенглер мен Тойнби еңбектерінде бұл термин өзіндік ерекшелігі бар, жергілікті қауымдастық мағынасында, яғни “тарихи өркениеттер” (Қытай, Вавилон, Түркі, Мұсылман, Орта ғасыр, т.б.) ретінде қолданылды. Дегенмен Ө-ті саралаудың бірегей өлшемдері мен ұстанымдары әлі күнге дейін жасалған жоқ. Соңғы кездері Ө-ке бір аймақта тұратын халықтардың тарихи тағдырластығы, олардың арасындағы ұзақ әрі тығыз мәдени байланыс нәтижесінде әлеум. ұйымдасу мен реттелудің этносаралық жергілікті қауымдастығы деген анықтама берілді. Ө. категориясы мәдени типтерді зерттеуде немесе мәдени-тарихи типологияны жасауда кеңінен қолданылады. Сондай-ақ Ө. типтерін шығыс және батыс деп бөліп, “ғаламдық Ө.” және “техногендік Ө.” ұғымдары да қолданылады. Мәдениеттанушылар Ө-ті “мәдениет” ұғымымен салыстыра қарастырады. С.Хантингтонның жіктемесі бойынша, қазіргі әлемде батыстық, латын америкалық, православиялық, исламдық, конфуцийшілдік, үнді-буддалық, қиыр шығыс және африкалық секілді 8 суперөркениет қатар өмір сүруде. Қазіргі отандық мәдениеттану ғылымында қазақ өркениеті ұғымы қалыптасты. Ол ежелгі көшпелі өркениеттерден бастау алып (сақ, үйсін, қаңлы, ғұн, ортағасырлық түркілік дала империялары, Алтын Орда, Ақ Орда, т.б.), кейін қазақ хандығы тұсында қалыптасқан, түркі-соғды, түркі-араб синтездері нәтижесінде исламдық суперөркениеттің құрамына енетін этномәдени бірлестікті сипаттау үшін қолданылады (қ. Дала өркениеті). Қазақ Ө-і 3 үлкен өркениеттердің (православиялық, исламдық, конфуцийлік) тоғысқан жерінде орналасқан. Оның мынадай өзіндік белгілері бар: а) көшпелі өркениеттің мәдени негізіне рулық-тайпалық одақ жатады; ә) түркі тілінде сөйлеген тайпалар “түркі” этнонимі пайда болғаннан талай ғасырлар бұрын қалыптасқан; б) мұсылман дінін түркі тайпалары біртіндеп өз еркімен қабылдаған және бұл үрдіс Шыңғыс хан империясы тұсында баяулағанымен, түбінде табысты аяқталған; в) орта ғасырлардың соңынан бастап түркі тайпалары моңғолдық этн. элементтерді өзіне сіңіре бастады; г) 15 ғ-да түркілік Орт. Азияда қазақ деп бұрынғы мемлекетінен бөлінген адамдарды айтты. Қазақ халқының және оның ата-тектерінің әлемдік Ө-ке қосқан басты құндылықтарына мыналар жатады: 1) еуразиялық көшпелілер кеңістікті игеруде адамзат тарихындағы бірінші жетістікке жетті; 2) көшпелілер шөл мен шөлейттерді үйлесімді игере алды; 3) еуразиялық көшпелілер тарих катализаторлары (А.Вебер) қызметін атқарды, олардағы миграц. процестер жаңа өркениеттердің қалыптасуының себебі болды (Үнді, Иран, Ғұн мемлекеті, Араб Халифаты, т.б.); 4) Ұлы Жібек жолы және басқа да мәдени байланыс жүйелері арқылы түркілер батыс пен шығыстың арасында дәнекерлік қызмет атқарды, олардың сұхбатына себепкер болды; 5) қазақтың арғы тектері әлемдік өркениеттіліктің шалбар, алдаспан, киіз үй, күйме, металл өңдеу, зергерлік, ұсталық сияқты артефактілерін алғашқылардың бірі болып енгізді; 6) түркілердің әмбебап дүниетанымдық жүйесі – тәңіршілдік адамдық ынтымақтастық пен келісімділіктің маңызды формасы болды; 7) “адам бол!” ұстанымы, әлемді жарық дүние деп түсіну, адамның көңіл-күйіне мән беру, ғарышпен және адамдармен үйлесімділікте болу, жасы үлкендер мен баланы қастерлеу сияқты қазақтың дәстүрлі әдеп жүйесінің құндылықтары қазіргі руханиятта ерекше орын алады. Қазіргі қазақ Ө-і алдында ұлттық архетиптерді сақтай отырып, оларды қазіргі әлемдік Ө. құндылықтарымен үйлесімді ету міндеті тұр.
94. О.Тоффлер, С.Хантингтон, олардың ілімдері
Элвин Тоффлердің ғылыми тұжырымдамасы қоғамның келесі толқындарының идеясына негізделген. Бірінші толқын-аңшылар мен жинаушылардың мәдениетін өзгерткен аграрлық революцияның нәтижесі. Екінші толқын-бұл отбасының ядролық түрімен, конвейерлік білім беру жүйесімен және корпоратизммен сипатталатын индустриалды революцияның нәтижесі. Үшінші толқын-интеллектуалды революцияның нәтижесі, яғни субмәдениеттер мен өмір салттарының алуан түрлілігі бар постиндустриалды қоғам. Ақпарат материалдық ресурстардың үлкен көлемін алмастыра алады және қауымдастықта еркін біріктірілген жұмысшылар үшін негізгі материал болады. Жаппай тұтыну шағын тауашаларға таратылатын арзан, белгілі бір сатып алушыға бағытталған өнімді сатып алу мүмкіндігін ұсынады. Сатушы (тауарды және (немесе) қызметті өндіруші) мен сатып алушы (тұтынушы) арасындағы шекаралар жойылады — "prosumer" өзінің барлық қажеттіліктерін қанағаттандыра алады.
Өзінің "революциялық байлық. Ол қалай жасалады және ол біздің өмірімізді қалай өзгертеді " (2006), ерлі-зайыптылар Тоффлер жазады:
"Капитализмнің басқа негізгі элементтері сияқты, ақша ғасырлар бойы ең жылдам және терең революцияны, жаңа формаларды, төлемдер мен төлемдердің жаңа тәсілдерін және бизнес мүмкіндіктерін ақшасыз жасай алатын революцияны бастан кешуде"[9]
Қолданылатын негізгі терминдердің бірі — "тесу": "тесу-бұл сату немесе айырбастау үшін емес, жеке пайдалану немесе ләззат алу үшін тауарлар, қызметтер мен тәжірибе жасайтын адам. Бұл жағдайда жеке адамдар немесе топтар бір уақытта өнімді шығарады және тұтынады — яғни"[10]. "Қоқыс экономикасы өте үлкен... қоқыс нарықтарды дүр сілкіндіреді, қоғамның рөлін өзгертеді және байлық туралы түсінігімізді өзгертеді"[11].
Хантингтон Сэмуель (1927) - американдық саясаттанушы, әлемдік саясат пен халықаралық қатынастар саласының теоретигі, Гарвард университетінің профессоры.
Демократия және саяси даму мәселелеріне көптеген еңбектерін арнады. Олардың ішінде: "Құбылмалы қоғамдардағы саяси тәртіп" (1968), "Американдық саясат: үйлесімсіздіктің болмай қоймауы" (1981), т.б. бар.
Саяси жүйелерді, олардың саяси тұрақтылығына сүйене отырып жіктейді. Саяси тұрғыдан алғанда, елдер басқару түріне емес, басқарылу деңгейіне байланысты бір-бірінен ерекшеленеді. Мінеки, осы тұрғыдан алғанда ол мемлекеттерді күшті саяси жүйелі және әлсіз саяси жүйелі деп жіктейді. Ол жаңа "өркениет моделін" ұсынды. Әлемдік саясаттың жаңа фазасында дау-жанжалдың көзі