ВУЗ: Не указан
Категория: Не указан
Дисциплина: Не указана
Добавлен: 04.02.2024
Просмотров: 357
Скачиваний: 0
ВНИМАНИЕ! Если данный файл нарушает Ваши авторские права, то обязательно сообщите нам.
Олардың әрқайсысының өзіндік ішкі құрылымы берік қалыптасқан, тұйықталған, абсолютті түрде қайталанбайтын денелерге ұқсайды. Тарихта 1200 — 1500 жыл өмір сүріп басқа мәдениет түрлері пайдаланатын артына қыруар ескерткіш пен іздер қалдырып жоқ болып кетеді. Жалпы, Шпенглер, мәдениетке тән сабақтастықты, адамзат мәдениетінің біртұтастығын, керек болса өткен дәуірдің мәдениеттерін бір шама түсіну мүмкіндігін де жоққа шығарады. Ол мәдениеттің жеті түрін айтады: египед, үнді, вавилон, қытай, грек-рим, аполлондық-мая, византия-араб.
Мәдениеттің уақыт тарапынан қанат жаю барысы, Шпенглердің айтуынша, оның иілгіш денелерінің қатайып жансыздануымен, ыдыраған құрылымның жеңілдетумен, әртектілікпен, үлкен біртектілікке өтумен, сонымен қатар, әр алуан органикалық біртұтастықты, қиратушы күрестермен кездесе отырып, механикалық біртұтастыққа өтумен тікелей байланысты. Сайып келгенде, мәдениет өзгере-өзгере өркениеттілікке айналады.
Шпенглер үшін біртұтас әлемдік мәдениет болуы мүмкін емес. Әр мәдениеттің өз тағдыры бар: «Адамзаттың ешқандай да жоспары, идеясы жоқ!». (Шпенглер О. Закат Европы. т.І. М., 1993. С, 151.) Оның ойынша әрбір халық өз мәдениетін жасауына қабілетті емес.
Бүкіл адамзат тарихында өз мәдениетінің үлгісін аяқтаған тек сегізі болды: вавилондық, египеттік, қытайлық, үнділік, антикалық (грециялық-римдік), арабтық, батыс еуропалық және Майя халықтарының мәдениеті. Осы тұрғылардан шықсақ мәдениеттің бір түрлері ретінде қазақ мәдениеті өзінің пайда болу сатысында қалыптасып келеді.
Шпенглер өз зерттеулерін мынадай оймен аяқтайды: Еуропалық мәдениеттің гүлденуі аяқталды. Ол өркениет фазасына енді және рух әлеміне және өнер саласына енді өзіндік ештеңе бере алмайды. Әрбір мәдениеттің рухани сөнуінің өзіне тэн ерекше тәсілі бар. Европалық мәдениеттердің артында не эвристикалыққа, не көркем өнер өнімдеріне жатпайтын тек қана таза экспансиялық қызмет қалды. Бірақ, мәдениеттердің бұл кезеңінің барлығына ортақ белгілері және ең айқындары жатсыну, практицизм, мейірімсіздік, рационалшылдық. Өмірдің тірі сезімінің орнына бұл жерде оны рационалды негізде түсіндірумен алмастыруға тырысады, сол үшін де көптеген теориялар жасалуда. Барлық өркениеттерде рухтанған жанды болмыс интеллектуалдықпен ауыстырылады, ақшалар қоғамдық өмірдің негізіне айналады, мәдениет эклектикалыққа, ал өнер жаңалықтары сенсациялық немесе жанжал түрімен ығыстырылады. Шпенглерше еуропалық әлемнің барлығын өзінің жаңа идеяларымен таң қалдыр рған Еуропаның құлдырауының апокалиптік бейнесі осылайша аяқталмақ
59 .Концепция және оны дәлелдеудің негізгі тұжырымдары.
Концепция (лат. conceptio «түсіну жүйесі»):
бір-біріне байланысты, өзара байланысты және өзара байланысты жүйені құрайтын көзқарастар жиынтығы;
кез-келген құбылысты түсінудің, түсіндірудің белгілі бір тәсілі; негізгі көзқарас, оларды идея көрсетуге бағыттау;
құбылыстарға көзқарастар жүйесі - әлемде, табиғатта, қоғамда;
Тұжырымдаманың дәлелі, сондай-ақ принциптің дәлелі ретінде белгілі, белгілі бір әдісті немесе идеяны оның орындылығын көрсету үшін жүзеге асыру немесе тұжырымдаманың немесе теорияның практикалық әлеуеті бар екенін тексеру үшін принципті көрсету. Тұжырымдаманың дәлелі әдетте шамалы және толық болмауы да мүмкін.
60. Дж.Тойнбидің тарих методологиясы аясындағы ұстанымдары.
Арнольд Джозеф Тойнби — британдық тарихшы, тарих философы, культуролог және социолог. Өркениет теориясын өндірушілерінің бірі, «Тарих түсініктемесі» деп аталатынсалыстырмалы өркениет тарихы туралы он екітомдық еңбектің авторы. Тойнбидің теориясы бойынша тарих бөлек өркениеттерден тұрады және олардың барлығы болмыстың ұқсас кезеңдерін бастан кешіреді, бәрі туады және соңында жойылады. Өркениетті анықтайтын факторлар оның діни және аумақтық компоненттері болып табылады, бұл көбінесе атаулардан көрінеді, мысалы, Ресейдегі православиелік христиан өркениеті. Белгілі бір өркениеттің өміршеңдігі, сондай-ақ оның өзі дамудың өзі деп аталатынға қалай әрекет ететіндігімен анықталады. сын-қатерлер (климат, әлеуметтік жағдай, басқа өркениеттердің сыртқы әсері және т.б.). Өркениет өзінің пайда болу және өркендеу кезеңдерінде қиындықтарға оңай жауап бере алады, құлдырау сатысында бұл қабілет жоғалады, бұл оның дегенерациясын, содан соң соңын анықтайды. рған Еуропаның құлдырауының апокалиптік бейнесі осылайша аяқталмақ.
61. К.Ясперстің өзекті уақыт аясындағы теориялық ұстанымдары.
Карл Ясперстің экзистенциалды философиясында уақыт трансценденттілікті білдірудің негізгі құралы, сананың өзі мен болмыстың темпоралды құрылымы болып табылады. Бұл философиялау процесінің күрделілігін түсінуге, оның негізгі "мүмкіндігі-мүмкін еместігін" негіздеуге мүмкіндік береді, өйткені ол сананың кез-келген күйін сипаттаудың құралы мен шарты болып табылады. Оны экспликацияның құраушы элементі мәртебесіне ие деп айту керек. Сондықтан, Ясперс философиясында уақытты түсіну формалары туралы мәселе экзистенцияның құрылымын сипаттау үшін бастапқыда берілген әртүрлі уақытша формаларды қолдану мәселесінен бөлінбейді. К.Ясперс уақыт категориясының көмегімен Сананың өзіне, адам болмысына өтуге және философиялық зерттеуді абстрактілі ұғымдарды манипуляциялаудан мәдени және тарихи формалардың алуан түрлілігі контекстінде сананың әртүрлі іс-әрекеттерін зерттеуге айналдыруға тырысты. Бұл қондырғы өмірге жол ашуға және Еуропа тарихындағы барлық нәрсе не үшін болғанын түсінуге көмектесті. Ясперс уақыт тұжырымдамасында оның "барлық құндылықтарды қайта бағалау" әрекеті, буржуазиялық қоғам мен буржуазиялық мәдениетті терең қабылдамау, адамның рухани әлеуетіне утопиялық үміт пен сенім көрініс тапты. К.Ясперстің теориялық жүйесінде көрініс тапқан дүниетанымдық, әлеуметтік-тарихи, философиялық дағдарыс қазіргі жағдайға ұқсас. Бұл неміс философының идеяларының ерекше мәртебесін, олардың қазіргі кездегі жоғары сұранысын тудырады.
62.К.Ясперс және адамзат болашағы жөніндегі ойлары.
Ясперс түсінігінше адам өзінің бұл дүниеде мәңгі еместігін ұмытпай, түйсінуі оның мінез - құлқын, әрекетін, арманын және моральдық, құқықтық, эстетикалық құндылықтарын анықтайды. Шексіз, транцедентті болмысқа адам санасы тек әдеттен тыс халде (медитация) шыға алады. Психопатология құбылыстардан Ясперс жеке адамның құлдырау бейнесін ғана емес, қайта адамның өз даралығын ширыға іздестіруін көреді. Осы жанға батарлық ізденістерді нағыз философияға салынудың ұйтқысы деп санаған Ясперс мынадай тұжырымға келді: дүниенің кез келген рационалды көрінісін ешқашан ақырына дейін ұғынылмайтын жан құлшыныстарын рационализациалау деп қарауға болады. Ясперс пікірінше, болмыстың шын мағынасы аса терең күйзелістер (ауру, өлім, күнәсін сезіну, т.б.) кезеңінде ашылады. Ясперстің жалпы адамзаттың уақыт пен кеңістіктегі түсіністігіне сенімі “уақыт ұйтқысы” (Axenzeіt) – тарихтың әмбебап мәнісі жайлы теориясына себеп болды.
63. К.Ясперс теориясының замануи құндылығы
К. Ясперстің теориясы бойынша, болашақта адамзаттың ілгерілеуі технология мен ғылымның дамуына тікелей байланысты болады. Ясперс ғылымды әмбебап және адамзат өмірінің барлық салаларына қатысты деп санады. Техникалық жетістіктер адамдарға табиғат аясынан шығуға, сыртқы ортаны жақсартуға, жұмысты жеңілдетуге және өнімді етуге көмектеседі, ақпарат алмасуды тездетеді, байланыс процестерін жеделдетеді.
Алдағы ғылыми-техникалық, төртінші дәуір "Прометей дәуірін" және келесі "осьтік уақыттың"бастауын біріктіреді. Тарихқа дейінгі Алғашқы дәуірде негізінен адамның сөйлеуінің пайда болуы, Алғашқы құралдар мен күнделікті өмірді құру, тамақ дайындау немесе жылу алу үшін от пен суды пайдалану сияқты процестер қалыптасты. Ғылым мен техниканың қазіргі дәуірі бірдей процестермен сипатталады. Тек олар бұрын болғанның бәрінен әлдеқайда жоғары.( этот абзац не ососбо важный. Списывать по желанию)
64. К.Ясперстің өзекті уақыт теориясы.
Карл Ясперс алғаш енгізген осьтік уақыт теориясы - тарихтың тұтастығын, бірлігі мен бөлінбейтіндігін түсіну ұғымы. Сонымен қатар, осьтік уақытты адамзаттың дүниежүзілік тарихындағы кезеңдердің бірі ретінде қарастырады. Ясперс оқиғаны шартты түрде әртүрлі кезеңдерге бөлді. Оның теориясы бойынша басында «Прометей дәуірі» болған. Осы кезеңде адам өзін қоршаған әлемді біртіндеп түсіне бастайды. Ол от жағуды, құралдарды қолдануды үйренеді. Көп ұзамай адамның алғашқы сөйлеуі пайда болады. Қазіргі адамның қалыптасуы жүріп жатыр.
1-сұрақ Ф.Фукуяманың адамзат болашағы туралы теориясы
ФУКУЯМА Френсис 1952 ж. 27 қазанда Чикаго қаласындатуған. Корнелл университетінде бакалавр, Гарвардта философия ғылымдарының докторы дәрежесіне иеболды. Ф. Фукуяма — биологиялық этика зерттеуініңПрезиденттік Кеңесінің мүшесі. Ол «Тарихтың ақыры осы ма?» деген мақаласы 1989 жылдың жазында «Нешнлинтерест» журналында (АҚШ) жарияланғанболатын. Ол көптеген елдерде бірнеше тілге аударылып, қалың жұртшылықтың назарын өзіне бірден аударып, жоғары бағаға ие болды. Ф.Френсис адамзат болашағына өзінің «Тарихтың ақыры және соңғы адам» зерртеп жазды.Соңғы жылдары дүние жүзінде либералды демократияны негізгі басқару жүйесі ретінде заңдастыру қажет деген консенсус пайда болып, бұл пәтуа – мұрагерлік монархия, фашизм, коммунизм секілді өзге де бәсекелес идеялар жеңіліске ұшыраған соң, одан әрі күшейе түсті. Осы кезде мен де либералды демократия – «адам баласының идеологиялық эволюциясының соңғы бөлімі» болып, «адамзат қоғамындағы басқарудың соңғы үлгісін» көрсетіп, «тарихтың ақыры» болады деуден таңбай адамзаттың болашағын қарастырдым.
Либералды демократияның типтік мүшесі өзінің тамаша қадір-қасиетіне деген абыройлы сенімін - өзін-өзі сақтаудың жақсы үлгісіне айырбастаған «соңғы адам» болып табылады. Бұл жүйе – рухсыз, тек қалаулар мен пайымнан ғана тұратын «кеудесіз адамдарды» дүниеге әкеледі. «Соңғы адамда» өзгелерден гөрі ұлы болып танылсам деген ынта болмайды. Ал мұндай ықылассыз – жетістіктерге жету мүмкін емес. Ақырында басындағы бақытына тоқмейілсіген, арзу-тілегі мен қалауларынан сәл жоғары көтеріліп, кеңірек ойлай алмайтын кембағалдығы үшін аз да болса намыстанбайтын мұндай соңғы адам – адам болудан қалады..
2 сұрақ Ғылым болмысының үш аспектісі
Қазіргі эпистемология ғылым болмысының үш аспектісін бөліп көрсетеді: (а) білімнің ерекше жүйесі ретінде; (б) өзінің «технологияларымен» және әдістерімен танымдық іс-әрекет ретінде; (в) әлеуметтік институт ретінде. Д. Норт «қоғамдағы ойын ережелері, немесе … адам жасаған адамдар арасындағы қарым-қатынасты ұйымдастыратын шектеу шеңбері». М. Вебер әлеуметтік институт –бұл, ең алдымен, әлеуметтік әрекетке бірлесіп қатысуға мүмкіндік беретін индивидтердің бірігуінің формасы екенін атап өтті. Әлеуметтік институттар қоғамның басты құрылымдық элементтері ретінде қаралуы мүмкін, олар арқылы коммуникация жүйелері ұйымдастырылатын, интеграцияланатын және реттелетін әлеуметтік іс-әрекеттердің ерекше құндылық-нормативтік үлгілері болып табылады. Басқаша айтқанда, әлеуметтік институт – бұл ақпараттық-коммуникативтік қажеттіліктерді қанағаттандыру арқылы белгілі бір мақсаттарға жету үшін құрылған әлеуметтік коммуникацияның қалыпты статус-рөлдік жүйесі. Әлеуметтік өмірді ұйымдастырудың салыстырмалы түрде тұрақты
нысандары бола отырып, әлеуметтік институттар күнделікті өмірді тұрақты құрылымдау арқылы әлеуметтік сабақтастық және белгісіздікті азайту функцияларын орындайды. Әлеуметтік институттар қоғамдық өмірдің тұрақтылығын қамтамасыз етеді, өйткені қоғам мүшелерінің әлеуметтік қатынастар аясындағы іс-әрекеттерін реттейді, олардың мүдделерін, ұмтылыстары мен іс-әрекеттерін интеграциялайды, әлеуметтік бақылауды жүзеге асыруға ықпал етеді.Қандай да бір жаңа әлеуметтік институттарды құру процесі, сондай-ақ қандай да бір қоғамдық қатынастарды құқықтық және ұйымдастырушылық тұрғыдан бекіту, яғни қызметті және қоғамдық қатынастарды формализациялау процесі әлеуметтік Институционализация деп аталады. Институционалдау барысында ұйымдастырылмаған қызмет пен формальды емес қатынастар қалыптасуда,бұл бірінші орынға регламент пен билікті реттеу шығатын ұйымдастырушылық құрылымдарды құруға алып келеді.
3. Ғылым және философия
Ғалымдардың бір тобы ғылым ежелгі дүниенің антикалық кезеңінде, яғни, осыдан 2,5 мың жыл бұрын пайда болды десе, енді бір ғалымдар нағыз ғылым тек Жаңа Дәуір кезеңінде, шамамен ХVІІІ-ғасырда қалыптасты деген пікірді үстанады. Мұндай пікірталастың себебі ғылымның күрделі және санқырлы құбылыс екендігінде. Ол бір жағынан алғанда білімдердің, теориялық қағидалар мен методтардың жүйесі, сонымен бірге қоғамдық сананың формасы, қоғамды» дамудың рухани жемісі, қоғам дамуын басқару құралы, өндіргіш күш күрделі информациялық жүйе және т.б. Осы әр түрлі салалардың мамандары ғылымға әр түрлі анықтамалар береді және олардың ешқайсысын да теріске шығаруға болмайды. Әртүрлі анықтамаларды қорыта келіп, ғылымның жалпы анықтамасын беретін болсақ, ғылым – табигат, қогам және адам туралы білімдер өндіруге багытталган зерттеу қызметі саласы.
Бұл анықтамадан ғылымның зерттеу пәні туралы түсінік алуға болады. Ғылым ең әуелі адамды қоршаған орта – табиғатты зерттеуге бағыталған қызметтің жемісі ретінде дүниегекелді.
Ғылым философиясы—ғылымды адам іс-іәрекетінің ерекше аясы және ұдайы дамудағы білімнің жүйесі деп қарайтын философияның тарауы. Ғылымда білімді философияның гносеологиялық және методологиялық тұрғыдан зертеудің аздаған тарихы болғанымен, Ғылым философиясы –соңғы кезде 20 ғасыр кеңінен тарай бастады. Ең алғашқы бұл термин логикалық позитивтер деп аталатын философтардың еңбектерінде қолданылып, ғылым тілін философиялық тұрғыдан зерттеулер тек ғана формальдық (математикалық) логика шеңберінде болуы керек. Ал ғылыми ғымдарды эмпирикалық, тәжірибе, байқау арқылы түсіндіруге болады деп түсіндірілді. Ғылым, бұл концепция бойынша-- адамның ең жоғарғы ісі, ал ғылым философияның бір ғана функциясы осы жеке ғылымдарда, логикалық, методологиялық тұрғыдан қамтамассыз етілуі. Бері келе ғылым философиясы біржақты екендігі байқалғаннан кейін оның проблематикасына өзгерістер енгізілді. Қазіргі кезде ғылым философиясы ғылымның құрылымы мен қатар, оның тарихын зерттеуге бет бұрып отыр.