Файл: С. Ж. Асфендияров атындаЫ аза лтты медицина университеті б. А. Рамазанованы жне . дайбергенлыны редакциялауымен шыарылан медициналы микробиология.doc
ВУЗ: Не указан
Категория: Не указан
Дисциплина: Не указана
Добавлен: 19.03.2024
Просмотров: 281
Скачиваний: 0
ВНИМАНИЕ! Если данный файл нарушает Ваши авторские права, то обязательно сообщите нам.
ауру қозу кезеңімен ауысады. Бұл кезең жалпы специкалық емес симптомдардың максимальді айқындалуымен және дәл клиникалық диагноз қоюға мүмкіндік беретін, тек қана осы инфекцияға тән, спецификалық немесе абсолюттік (облигаттық, шешуші, патогномдық) симптомдардың көрінуімен сипатталады. Дәл осы кезеңде микробтардың спецификалық патогенділік әсері және макроорганизмнің жауап қайтару реакциясы толық айқындалады. Бұл кезеңді үш сатыға (стадияға) бөледі: 1) клиникалық көріністерінің күшейе бастауы (stadium inсrementi),2) клиникалық көріністерінің ең шыңына жетуі (stadium fastigii), 3) клиникалық көріністерінің бәсеңдеуі (stadium decrementi). Бұл кезеңнің ұзақтығы әр түрлі жұқпалы ауруларда және де бір аурумен ауырған кездің өзінде әрбір адамда әртүрлі болуы мүмкін (бірнеше сағаттан бастап, тіптен бірнеше айларға дейін). Бұл кезең өліммен аяқталуы мүмкін немесе сырқаттың келесі кезеңіне ауысады, ол ауру симптомдарының бәсеңсу кезеңі (айығудың, яғни реконволесценцияның ең алғашқы кезеңі) деп аталады. Бәсеңсу кезкеңінде температура қалпына келіп, аурудың негізгі симптомдары кете бастайды. Бұл кезең реконволесценциялық (лат: re- әсер етудің қайталануы, convalescentia-айығу, арылу, сауығу) кезеңге ауысады. Бұл кезең клиникалық симптомдардың болмауымен, ағзалардың құрылымы мен функцияларының қалпына келуімен, микробтардың қырылуымен және қоздырғыштардың микрооганизмде көбейінің тоқтауымен сипатталады немесе процесс микробтасымалдаушылыққа ауысады. Сырқаттың бір түрімен ауырған кездің өзінде де реконволесценттік кезеңнің ұзақтығы бірдей болмайды, ол кеселдің түрі (формасы) мен ағымына, макроорганизмнің иммунологиялық ерекшелігіне, жүргізілген емдеу шараларының тиімділігіне байланысты. Бұзылған функцияларының барлығы қалпына келгенде толық жазылып кету болады, ал толық жазылмау-патологиялық процесс дамыған жердегі тіндер мен ағзаларда пайда болатын қалдық (резидуальді) өзгерістер (деформациялану және тыртықтану, сал болу, тіндердің атрофиялануы және т.б.) сақталғанда болуы мүмкін. Науқастан айығудың бірнеше түрін ажыратады; а) клиникалық айығу-бұл кезде аурудың тек қана клиникалық симптомдары жойылады, б) микробиологиялық айығу-макроорганизм микробтардан арылады, в) морфологиялық айығу-зақымданған ағзалар мен тіндердің морфологиялық және физиологилық қасиеттері қалпына келеді. Әдетте, клиникалық және микробиологиялық айығу, ұзақ уақытқа созылатын морфологиялық зақымданудың толық қалпына келуімен сәйкес болмайды. Толық жазылып кетуден басқа, жұқпалы аурулар микробтасымалдаушылық қалыптасуымен, созылмалы түрге айналуы, өліммен аяқталуы мүмкін.
Клиникалық мақсатта жұқпалы ауруды типтері, кесел ауырлығы және даму барысына қарай ажыратып бөлу қабылданған. Нақты назологиялық түрге (формаға) тән белгілердің айқындылығын тип деп түсіну қабылданған. Осы ауруға тән жетекші симптомдар мен синдромдары бар болған жағдайды типті түрлерге жатқызады, ал атипті түрлерге-айқын емес, инаппарантты және де найзағайша (кенеттен пайда болып, тез аяқталатын), сол сияқты түсікті (абортивті) түрлерді жатқызады.
Айқын емес (стертые) түрлері кезінде сипатты симптомдарының біреуі немесе бірнешеуі болмайды, ал қалған симптомдары әлсіз түрде байқалады. Инаппарантты (син; субклиникалық, жасырын, симптомсыз) түрлері кезінде клиникалық симптомдары білінбей өтеді. Оларға әдетте, инфекция ошағы бар жерде, зертханалық зерттеу әдістерімен диагноз қойылады. Найзағайша (молниеносная форма, фульминантты; лат: fulminare-найзағаймен өлтіру немесе гипертоксикалық) өте ауыр жағдайда өтуімен және барлық клиникалық симптомдарының жылдам дамуымен сипатталады. Мұндай түрлер көбінесе өліммен аяқталады. Түсікті (абортивті) түрлерде жұқпалы ауру бастапқыда типті түрде дамиды, бірақ бірден (кенеттен) үзіліп қалады, яғни ауру симптомдары білінбей кетеді. Мұндай жағдай іш сүзегіне қарсы егілгендерде байқалады.
Клиникалық мақсатта жұқпалы ауруды типтері, кесел ауырлығы және даму барысына қарай ажыратып бөлу қабылданған. Нақты назологиялық түрге (формаға) тән белгілердің айқындылығын тип деп түсіну қабылданған. Осы ауруға тән жетекші симптомдар мен синдромдары бар болған жағдайды типті түрлерге жатқызады, ал атипті түрлерге-айқын емес, инаппарантты және де найзағайша (кенеттен пайда болып, тез аяқталатын), сол сияқты түсікті (абортивті) түрлерді жатқызады.
Айқын емес (стертые) түрлері кезінде сипатты симптомдарының біреуі немесе бірнешеуі болмайды, ал қалған симптомдары әлсіз түрде байқалады. Инаппарантты (син; субклиникалық, жасырын, симптомсыз) түрлері кезінде клиникалық симптомдары білінбей өтеді. Оларға әдетте, инфекция ошағы бар жерде, зертханалық зерттеу әдістерімен диагноз қойылады. Найзағайша (молниеносная форма, фульминантты; лат: fulminare-найзағаймен өлтіру немесе гипертоксикалық) өте ауыр жағдайда өтуімен және барлық клиникалық симптомдарының жылдам дамуымен сипатталады. Мұндай түрлер көбінесе өліммен аяқталады. Түсікті (абортивті) түрлерде жұқпалы ауру бастапқыда типті түрде дамиды, бірақ бірден (кенеттен) үзіліп қалады, яғни ауру симптомдары білінбей кетеді. Мұндай жағдай іш сүзегіне қарсы егілгендерде байқалады.